Dezolacyjnie.

Wiersz 10

Nad martwym ciałem Anioł uklęka
Ręce swe splata,
Choć nie chce, wciąż zerka.
Widzi dziewczynę z uśmiechem na twarzy
Nikt nie dałby wiary, że to się wydarzy.
Łzy roni, lecz na nic!
Ona nie wróci.
Odeszła na wieki, Bóg ciała nie zwróci.
Wybrała zgorszenie, wieczne potępienie
choć w duszy prosiła, by dać jej zbawienie.
Choć tuż przed jej śmiercią modliła się szczerze
Wszystko zatracone, Śmierć tu górę bierze!
Tu Anioł powstaje-rola zakończona
Odchodzi.
A razem z nim dusza zraniona.


Na pamiątkę wszystkim tym, którzy odeszli i już nie wrócili.
Niech wszyscy wiedzą, że tacy żyli.